Nie wolno się poddawać, tylko nieustannie podejmować dialog. Trudno jest bowiem nawiązać kontakt, gdy się do siebie wcale nie odzywamy. Dla nastolatka ważna jest rozmowa z dorosłym, bo sam wtedy czuje się bardziej dorosły. Nie ma jednego uniwersalnego modelu, który da się zastosować w rozmowie z każdym nastolatkiem.

Nasze dzieci są indywidualnościami – pamiętajmy o tym. 

Podczas rozmowy z nastolatkiem:

• nie podnoś głosu, twój krzyk to dla niego sygnał, że mu nie pomożesz;
• najpierw wysłuchaj, pozwól mu przedstawić swój punkt widzenia;
• nie przerywaj komentarzami, jeśli widzisz, że ma problem z odpowiedzią, nie nalegaj,     może za kilka chwil będzie gotowy ci odpowiedzieć;
• jeśli czegoś mu zabraniasz - uzasadnij, dlaczego;
• nie wygłaszaj wykładów, traktuj go jak partnera, tłumacz w sposób prosty, zrozumiały.

Ważne:

• staraj się unikać nadmiernej kontroli i nadopiekuńczości - dając nastolatkowi większą swobodę podejmowania decyzji przygotowujemy go do większej samodzielności i do dorosłego życia;           
• nie krytykuj zbyt często i niepotrzebnie zachowania nastolatka, unikaj nadmiernego  pouczania, moralizowania, może to odnieść skutek odwrotny od zamierzonego;
• poprzez własne zachowanie daj wzór do naśladowania;
• doceniaj jego zalety i talenty, pokaż mu, że w niego wierzysz i jesteś z niego dumny;
• spróbuj regularnie spędzać z dzieckiem trochę czasu, np. wspólne jedzenie śniadań czy obiadów, oglądanie filmów, gry planszowe, wycieczki rowerowe itp..

Polecana  literatura:

• Faber Adele, Mazlish  Elaine – Jak mówić do nastolatków, żeby nas słuchały. Jak słuchać, żeby z nami rozmawiały. Wydawnictwo Media Rodzina
• Hayes Louise, Bailey Ann, Ciarrochi Joseph  – W pułapce myśli – dla nastolatków. Jak skutecznie poradzić sobie z depresją, stresem i lękiem. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
• Parker Jan, Stimpson Jan – Wychować szczęśliwe dziecko. Dom Wydawniczy REBIS