Potrzeba miłości i bliskości jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka dlatego rola przytulania jest w niej tak bardzo ważna. Podczas przytulania wydziela się serotonina zwana hormonem szczęścia oraz oksytocyna, która może prowadzić do redukowania wpływu stresu na organizm, prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi i poziomu kortyzolu.

W latach 60. Harry Harlow przeprowadził eksperyment, w którym udowodnił, że potrzeba bliskości i miłości jest równie ważna jak potrzeba zaspokojenia głodu czy pragnienia. Badane były małe małpki. Badacz stworzył specjalne klatki, w których umieścił małpki. W każdej w centralnym punkcie zostały postawione dwie „matki’. Jedna została stworzona z drutów, druga zrobiona z miękkich materiałów, nadawała się do tulenia. Małpki podzielono losowo na dwie grupy, z których jedna karmiona była przez matkę druciana, druga przez szmacianą. Wyniki tych badań jasno wskazywały bez względu na to, która matka była tą karmiącą, zwierzęta spędzały większość czasu wtulone w matkę szmacianą. Nawet te, które karmiła druciana, zaraz po karmieniu wracały przytulić się do matki szmacianej. Niezależnie od karmiącej matki małpki zjadły mniej więcej tyle samo pokarmu i przybrały na wadze podobnie w obu grupach, ale te, które karmiła matka druciana gorzej trawiły pokarm, miały częste problemy z żołądkiem i biegunki, to doprowadziło badacza do wniosku, że brak matki miękkiej był czynnikiem bardzo stresującym. Badania miały też inne negatywne skutki. Okazało się, że wiele małpek, których wykarmiła matka druciana po wypuszczeniu do naturalnego środowiska wykazywało zachowania agresywne, a także były nieufne i cierpiały na wiele zaburzeń podobnych do psychicznych zaburzeń u człowieka.

Dzięki temu eksperymentowi, Harlow udowodnił w sposób naukowy, jak ważny do rozwoju człowieka jest dotyk fizyczny i bliskość.

Regularne przytulanie rozluźnia mięśnie, łagodzi bóle, koi nerwy, dodaje energii czy reguluje oddech. Przytulanie podnosi próg bólu, wywiera efekt przeciwlękowy i sprzyja pojawianiu się pozytywnych interakcji społecznych. Potrzebujemy kontaktu fizycznego, głaskania, przytulania delikatnego jak i mocnego. Udowodniono pozytywny wpływ przytulania na osoby leczące się na depresję. Regularne przytulanie wpływa również dobroczynnie na układ odpornościowy, sprzyja zachowaniu dobrego stanu zdrowia oraz zmniejsza ryzyko zachorowania na grypę i przeziębienie.

U dzieci regularne przytulanie nie tylko pomaga pogłębić więź emocjonalną z rodzicem ale również wpływa pozytywnie na budowanie poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie. Terapia przytulaniem zdecydowanie jest potężnym sposobem leczenia wielu dolegliwości, co potwierdzają wyniki badań naukowych, a na świecie jak i w Polsce powstały już instytucje zajmujące się terapią przytulania.

Bliskość fizyczna z rodzicami jest także czynnikiem ochronnym dla młodych osób przed przedwczesną inicjacją seksualną. Dlatego tak ważne jest aby przytulać nastolatków. 

Literatura:

P. Zimbardo, R. Gerrig „Psychologia i życie”

W. Sears, M. Sears, R. Sears, J. Sears „Księga Dziecka"

A. Stein „Dziecko z bliska”